Każdego roku miliony ton ubrań są produkowane, noszone i wyrzucane. W każdej sekundzie spalane lub
składowane są na wysypiskach ubrania mogące wypełnić śmieciarkę. Branża modowa jest jednym z głównych dostawców plastikowych mikrowłókien przedostających się do naszych oceanów. Aby rozwiązać te problemy, musimy na nowo odkryć samą modę.

Model cyrkularny po raz pierwszy wymyślony przez dr Annę Brismar w 2014 roku, oparty na gospodarce o obiegu zamkniętym jest alternatywą dla obecnego systemu liniowego i ma na celu zamknięcie pętli na wszystkich etapach łańcucha dostaw. Liniowy model produkcji zaprojektowany w celu maksymalizacji zysków i konsumpcji odzieży staje się niestety coraz bardziej uciążliwy i toksyczny. Nadmiernie eksploatuje zasoby i wykorzystuje ludzi i zatruwa ekosystem.

Są to efekty uboczne przemysłu modowego opartego na ilości. Wytwarzamy produkty, używamy je krótko, a kiedy już ich nie potrzebujemy, wyrzucamy i powtarzamy cały proces od nowa. Większość
odzieży nie jest obecnie przeznaczona do przetworzenia, ponownego wykorzystania lub biodegradacji.
Większość tekstyliów trafia na wysypiska śmieci lub jest spalana.

Pojęcie cyrkularności w modzie jest często źle rozumiane. Zwykle postrzegamy je jako zabieranie odpadów i przywracanie ich do początku łańcucha dostaw, czyli recykling materiałów na nową odzież.
Obieg zamknięty to jednak znacznie więcej niż recykling.

Moda cyrkularna to holistyczne podejście do projektowania, które obejmuje kilka aspektów.

Obieg zamknięty zaczyna się od projektu

Produkty muszą być projektowane z intencją, z myślą o długowieczności i kolejnym użyciu, w przeciwnym razie nie ma szans na udany system cyrkularny. Od samego początku projektanci muszą wdrażać pomysły jak usprawnić system by ubrania były trwałe, ponadczasowe i nadawały się do naprawy, przeróbki lub ponownego wykorzystania. Może to obejmować decyzje takie jak:

• Ignorowanie trendów i rozwijanie charakterystycznego, ponadczasowego stylu dla marki.
• Zwracanie uwagi na opinie klientów.
• Projektowanie z myślą o wszechstronności.
• Testowanie i selekcja wysokiej jakości tkanin.
• Decydowanie się na kolekcje bezsezonowe.
• Dobór wysokiej jakości technik szycia i wykańczania.

Chociaż marki mogą mieć różne kierunki i procesy projektowania, cechą wspólną musi być zamierzony i
przemyślany końcowy projekt, uwzględniający żywotność i wpływ odzieży na środowisko.

Materiały i tkaniny

Patrząc na tkaniny z perspektywy cyrkularności, musimy zwrócić uwagę na takie cechy jak:

• Jakość materiału – te niskiej jakości niestety najczęściej szybko stają się odpadami.
• Odzyskiwanie i ponowne wykorzystanie odpadów tekstylnych – czy materiały można w łatwy (z uwzględnieniem wpływu na środowisko) sposób odzyskać, przetworzyć i dalej wykorzystywać?
• Regeneracja: Czy tkanina nadaje się to naprawy, regeneracji, odświeżenia bez znacznego uszczerbku na jakości odzieży?
• Biodegradowalność: Czy ulegnie rozłożeniu? ( Ubrania, które faktycznie można bezpiecznie kompostować, są bardzo rzadkie! )

Marki mogą obierać różne ścieżki w zakresie wyboru tkanin w obiegu zamkniętym. Dla nas to wybór
tkaniny korkowej, która jest w pełnie biodegradowalna. Większość produktów korkowych ulega
biodegradacji ciągu 3 do 10 lat od wyrzucenia. Tkaninę korkową tworzy się z kory dębu rosnącego w
Hiszpanii. Są one jedynymi na świecie drzewami, które samoistnie, w bardzo szybkim tempie
odbudowuje swoją korę. Dzięki temu raz na 10 lat można w sposób bezpieczny zdjąć korę z dębu bez
szkody dla drzewa. Tkanina ta jest więc naturalna, biodegradowalna oraz pozyskiwana w sposób
bezpieczny dla zwierząt i roślin. Dodatkowo korek jest jednym z najbardziej trwałych materiałów
organicznych, praktycznie nie starzeje się. Jest łatwy w obróbce i neutralny dla zdrowia oraz wytrzymały
na działania mechaniczne. Korek jest obojętny chemicznie, nie przepuszcza wody i nie wchodzi z nią w
reakcję, dzięki temu jest hipoalergiczny. Więcej o korku możesz przeczytać tutaj.

Niechciane, zużyte i zniszczone ubrania

Nie wystarczy po prostu puścić ubrania w świat. Zrównoważone marki powinny być świadome cyklu
życia swoich produktów i starać się zapobiegać trafianiu odpadów tekstylnych na wysypiska. Niektóre
sposoby, w jakie marki mogą wziąć odpowiedzialność za marnotrawstwo odzieży, to:

• Używanie opakowań bez plastiku do wysyłki swoich produktów.
• Oferować usługi naprawcze.
• Wykonywanie produktów, które mogą bezpiecznie ulegać biodegradacji.
• Oferowanie usług upcyklingu lub recyklingu

Aby wydłużyć życie naszych materiałów poddajemy je naprawie, a w kolejnym kroku wykorzystujemy materiał to stworzenia innego produktu. Gdy produkt przejdzie cały proces upcyclingu w naszej pracowni, poddajemy go recyclingowi podobnie jak skrawki, ścinki pozostałe po produkcji, posłuży teraz jako wypełnienie do poduszek. Oszczędzamy w ten sposób zasoby potrzebne do tworzenia nowych tkanin, umożliwiamy powrót odpadów tekstylnych do systemu, oraz opóźniamy ich przedostanie się do środowiska ( naturalny korek, bawełna i len).

W cyrkularnym modelu produkcji, dystrybucji i użytkowania każda odzież jest tworzona z myślą o jej
kolejnym zastosowaniu. Z myślą o długowieczności, biodegradowalności i możliwości recyklingu.
Materiał jest pozyskiwany, a przedmioty produkowane bez użycia jakichkolwiek technik lub materiałów,
które są toksyczne dla środowiska. W ten sposób w całym cyklu życia produkt nie szkodzi środowisku na
żadnym etapie.

Jest jednak rzeczą oczywistą, że sukces modelu zależy również od działań konsumenta. Na początek
ważne jest, abyśmy kupowali zrównoważoną, ponadczasową modę, nosili ją jak najdłużej. Następnym
krokiem jest naprawa, powinniśmy rozważyć wymianę, wynajem i przeprojektowanie zamiast kupować
więcej. Oprócz tego powinniśmy ją również ostrożnie użytkować. Wreszcie, zawsze lepiej jest wybrać
jakość niż ilość.

Odpady są w zasadzie częścią wszystkich etapów produkcji i użytkowania odzieży (nawet podczas noszenia i prania naszych ubrań uwalniają się małe mikrowłókna). Niestety, im szybsza i tańsza jest

produkcja odzieży, tym mniejsza jest zdolność i motywacja do zmniejszenia lub odzyskania tych odpadów i przywrócenia ich do obiegu. Ze względu na szybkie tempo produkcji, fabryki nie mają czasu na zamówienie odpowiedniej ilości materiału. Muszą one mieć pod ręką wystarczającą ilość materiału, aby natychmiast sprostać wymaganiom marek odzieżowych, w przeciwnym razie znajdą one innego kontrahenta . Szalone wymagania stawiane przez marki fabrykom oznaczają, że powstaje tak wiele niepotrzebnych odpadów, aby zaoszczędzić trochę czasu lub pieniędzy.

Niestety mamy przed sobą długą drogę, jeśli chodzi o prawdziwą gospodarkę o obiegu zamkniętym w branży modowej. Pilnie potrzebne jest wdrożenie nowych podejść i systemów, aby przede wszystkim ograniczyć, a następnie odzyskiwać i skutecznie poddawać recyklingowi odpady. Gospodarka o obiegu zamkniętym to konieczność, to lekarstwo, które może dać tlen liniowemu modelowi gospodarki i konsumpcji. Czeka nas Wszystkich wiele pracy, mamy jednak nadzieję, że dla wielu inspirujące będzie obserwować, jak małe marki, takie jak nasza, wytyczają własną zrównoważoną ścieżkę, samodzielnie opracowując i projektując innowacyjne systemy, podejmując wyzwania i wciąż się rozwijając.
Obserwuj nas na instagramie i facebooku i bądź na bieżąco 🙂